Yakınlarından birine bir şey olabileceğini düşündüğün an ne kadar bencilleşiyorsun değil mi. Hemen “ben onsuz ne yaparım”. Ne kadar malız lan. Sevdiğimiz biri ölürken ya da yanımızdan bir şekilde ayrılırken, onunla ilgili hiçbir şey yapmıyoruz gibi. Onun bizim yanımızdan ayrıldıktan sonra ne durumda olacağını umursamıyoruz. Üzülüyoruz, ağlıyoruz ama kendimize. Onun hayatımızdaki yerine, giderse ne kadar boşluğa düşeceğimize vs.. Hep kendimizi düşünüyoruz. Bir kendimizi düşünmeyi bıraksak aslında. Bıraksak yani. Bırakmıyoruz. Menfaatçi gibiyiz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder